جوشکاري به روش لب به لب با صفحه داغ (butt fusion)
جوشكاري لب به لب نمونه جوش بسيار قابل اطمينان براي انواع رزينهاي ترموپلاستيك مي باشد. تنها لوله‌هايي را مي‌توان تحت اين نوع جوشکاري قرار داد که اولاً از نظر قطر و ضخامت برابر باشند و ثانياً از نظر جنس کاملاً يکسان باشند.
با وجود اينکه جوشکاري لب به لب در مقايسه با جوشکاري لوله‌هاي فلزي بسيار ساده و سريع است ولي آموزش صحيح جوشکاري و رعايت شرايط آن داراي اهميت بسياري است. دستگاه جوشکاري براي انجام عمليات اتصال بايستي به فردي سپرده شود که روش و دستورالعمل استفاده از دستگاه را کاملاً بداند و شرايط آماده‌سازي لوله‌ها و بازرسي‌هاي چشمي را بشناسد و مراحل جوشکاري را به ترتيب رعايت نمايد.
از ويژگيهاي جوش لب به لب قابليت کنترل پارامترهاي مؤثر در اين فرآيند مي باشد. اين روش جوش نسبت به پارامترهاي مختلف ورودي جوش حساس بوده و تغيير در هر يک از آنها باعث تغيير خواص و کيفيت جوش خواهد شد. پارامترهاي قابل کنترل در مرحله حرارت دهي شامل دماي هيتر، فشار مرحله اول حرارت دهي و زمان هر يک از مراحل حرارت دهي و فشار مرحله جوش مي باشد.
هر دستگاه جوش لب به لب داراي چهار قسمت كلي مي باشد.
- شاسي شامل فك يا کلمپهاي اصلي ثابت و متحرك، بدنه فلزي، گيره يا رينگهاي متعدد بر اساس نوع دستگاه
- سيستم تامين نيروي حركتي فکهاي اصلي بسته به مدل دستگاه دستي، هيدروليك دستي و يا جعبه هيدروليك
- رنده يا صفحه تراش (Trimmer) براي برطرف كردن ناهمواري دو سر لوله و ايجاد سطحي عمود بر محور مركزي دستگاه
- صفحه داغ يا هيتر (Heater) ابزار حرارتي لازم براي ذوب لوله مجهز به ترموستات يا نمايشگر ديجيتال براي نمايش و کنترل دما
از نظر تئوري، جوش لب به لب شامل بالا بردن دماي دو سر لوله تا نقطه ذوب و در ادامه اعمال نيرو به منظور امتزاج ناحيه ذوب شده در يكديگر مي باشد. اين فشار سبب سيلان ماده مذاب و آميختگي و اتصال آنها مي شود. زماني كه لوله پلي اتيلني گرم مي شود، ساختار ملكولي ان از حالت كريستالي به حالت آمورف يا بي شكل استحاله مي يابد. وقتي فشار اعمال مي شود، ملكولهاي دو سر لوله در يكديگر آميخته مي شوند. با كاهش دماي محل اتصال، ملكولها شكل كريستالي خود را بازيافته و دو لوله تبديل به يك لوله همگن مي شوند. حاصل اين اتصال ايجاد محل جوشي به استحكام يا حتي مستحكم تر از خود لوله است.
